Goede vader, zo te horen

ontmoeting met een onbekende

Het is een fris-koud, ’s ochtends de 16e januari, als ik mijn vertrouwde Coffee Company binnenstap om te gaan tekenen. Ik heb nog even tijd voordat ik met zoon Arjuna naar de Haarlemmerbuurt ga, dus een koffie doen en verder werken aan een portret van een Aziatisch meisje dat ik gisteren in de metro heb gefotografeerd omdat ze zo mooi helemaal in haar mobieltje gedoken zat. Een beeld van onze tijd. Wie praat er nog met een ander in het openbaar vervoer?

Ik zit goed en wel aan de koffie en praat wat met een vriendin uit mijn straat over haar kinderen, als Deniz – zoals ze zich later voorstelt – binnenkomt en het plaatsje pal naast mij graag bezet. Ik was toch net klaar met mijn gesprek dus ik zeg vriendelijk ‘hallo!’ als Deniz gaat zitten. We laten elkaar met rust, we zijn allebei ‘aan de koffie’. Als ik een minuut of vijf ‘into’ mijn tekening ben, hoor ik naast me Deniz zeggen: ‘Oh, wat mooi!’. De opening van een gesprek dat een half uur of zo zou duren.

Deniz (‘ik ben Turks en zal mijn naam wel even voor je opschrijven, de meeste mensen schrijven het verkeerd’) spreekt haar bewondering uit voor mijn tekening. Ook zij was vroeger graag creatief bezig. Een bruggetje tussen ons. Ik vertel haar over mijn aanstaande afspraak met mijn zoon (‘half-Indiaas’) en we springen over op ‘waarom India’ en het verhaal van de tragische dood van wijlen mijn vrouw Jansi, 10 jaar geleden, aan hondsdolheid. Ook Deniz heeft zware perioden gehad in haar leven, onlangs nog toen haar iets overkwam waardoor ze even niet meer mag autorijden (‘en ik had net een nieuwe auto’). We komen uit op een gezamenlijk levensmotto: ‘Het is wat het is’. Ik voeg daaraan toe: ‘Your home is where your home is’.

Als ik weer wil gaan tekenen, geef ik Deniz, die na haar koffie naar een mevrouw in de buurt gaat om vrijwilligerswerk te doen, ons speldje en wat uitleg. Ze is er erg blij mee. ‘Jij bent een goede vader, zo te horen’. Die krijg ik nog even mee. Heel lief.

Met een zwaai nemen we afscheid.

Camille