In de schaduw van de Lebuïneskerk in Deventer staat ‘Betti’, een hotel en ontbijtrestaurant gerund door Rob en zijn medewerkers. Het grote herenhuis herbergt ook nog een modern ingericht hotel. Zoon Ronan en ik waren een paar dagen in Deventer op vakantie en vonden Betti als bij toeval op een wandeleronde door de stad.

Terwijl Rob voor ons koffie zette, sprak hij met iemand over zijn liefde voor kunst. Ik zei: ‘ik hoorde dat je van kunst houdt. Ik vind dat leuk om te horen, want ik ben kunstenaar.’ Het gesprek ging over een modern wit beeld dat hij in zijn binnentuin heeft staan. En over exposities in Deventer. Zijn contacten met andere kunstenaars en zijn huis ‘op het platteland’ net buiten de stad.

Rob was joviaal en vriendelijk. En lachtte veel tijdens ons gesprek. We zagen elkaar voor het eerst, maar het voelde als vriendschap.

Voor we afscheid namen overhandigde ik Rob een speldje. Hij luisterde met belangstelling naar het verhaal. ‘Ik moet weg, maar we spreken elkaar weer’, was zijn belofte. Dat klopte, want de ochtend erna zaten we er weer!

Camille