In Alkmaar stap ik in de 350 bus richting Leeuwarden. Voor mij stappen een groep jongens en twee dames in. Op het moment dat iedereen zich gesetteld heeft stapt Ramon in de bus om naar huis te gaan na een avond stappen in Amsterdam. Aangezien zijn creditcard en contanten niet genoeg waren om de reis te betalen wendde hij zich tot de groep jongens die daar geen oren naar had. 3 euro vroeg hij ze wat voor de groep teveel was. Ik hoorde zijn vraag en besloot zijn kaartje te betalen. Het contact was gelegd.

Ramon was net verhuisd naar Oudkarspel en woonde daarvoor 2 weken in Wormer en daarvoor in Spanje bij zijn ouders. Hij is op 19 jarige leeftijd zijn ouderlijk huis uit gevlucht vanwege de druk die zijn ouders op hem legden. Hij was niet goed, mooi, bijzonder genoeg voor zijn ouders wat hem deed besluiten zijn leven opnieuw op te gaan opbouwen ver weg van het ouderlijk huis. We hebben het tijdens de rit over de gastvrijheid van het Nederlandse volk, het onvoorwaardelijk elkaar helpen en hoe het is om in Nederland te wonen in contrast met Spanje gehad.

Bij Heerhugowaard Smuigelweg is het tijd voor hem om uit te stappen en Ramon bedankt mij nog snel voor de kleine donatie i.d.v.v. het buskaartje. Ik vervolg mijn weg naar de kop van de afsluitdijk om daar bus 71 te pakken richting Oosterbierum, de startplaats van mijn wandeling voor die dag. Hij heeft nog even in mijn gedachten gezeten totdat het uitzicht op De Wadden mijn volle aandacht ging opeisen.

Het was een fijne, vluchtige ontmoeting en de start van een fijne dag.

Thijs