Mijn zoon Ronan en ik lopen voor de tweede keer in twee weken bij Louffee Coffee binnen, in Diemen. Zo van de buitenkant een eenvoudig, strakke gevel in donkere en lichte tinten, binnen voel je direct de gezelligheid. Er staan vaak barista’s die alleen maar Engels spreken, een van hen is een Zuid-Aziatisch meisje dat heel vriendelijk is en heerlijke latte’s voor ons maakt.

We gaan zitten aan een lange tafel, waar ik een opgevouwen regenbroek zie liggen op de plek waar wij gaan zitten. ‘Die is van mij, leg hem maar gewoon aan de kant, hoor’, zegt een man met een zwarte baard en snor terwijl hij me lachend aankijkt. Ik lach terug en rol mijn tekeninstrumentarium uit om aan het werk te gaan; ik wil een tekening waaraan ik vanochtend ben begonnen afmaken. ‘Ik teken ook heel graag’, zegt dezelfde man van daarnet, die daarop laat volgen: ‘Hoe is de koffie? Zijn jullie hier de eerste keer?’ Het begin van een geanimeerd gesprek.

Abdeloihed (‘zo schrijf je het op zijn Frans, ik kom uit Marokko’) vertelt over hoe hij begonnen is ‘in de koffiehandel met Colombia’. Hij startte Louffee Coffee in 2013 en heeft Covid zakelijk overleefd. En Abdeloihed tekent graag en vaak. Hij laat me een paar foto’s op zijn telefoon zien, deels potloodtekeningen, deels digitaal (‘met mijn telefoon gemaakt’).

Met veel plezier bladert hij door mijn schetsboek heen. Hij vergelijkt wat tekeningen van mij met wat hij zelf maakt. Hij is trots op wat hij getekend heeft, en terecht. Het is veelzijdig en knap gemaakt. Intussen is mijn zoon – die naast me zat te tekenen – in een boek gaan lezen. Abdeloihed praat vriendelijk over hem heen met mij. Kijkt hem wel even vriendelijk lachend aan. De eigenaar van Louffee Coffee is een vriendelijke, gepassioneerde man ‘in koffie en in kunst’.

‘Ik laat je nu lekker met rust’, zegt hij na een half uurtje. ‘Dan kun je doen wat je hier wilde doen’. En hij loopt naar zijn personeel om even wat zakelijke afspraken te checken. Voordat hij wegloopt krijgt hij een speldje. Hij scant meteen de qr code en leest de eerste pagina op de site aandachtig. ‘ Wat een mooi project, ik ga het speldje zeker dragen’, zegt hij nog.

We komen hier vast nog regelmatig terug. Wie weet, met een ander verrassend gesprek in het verschiet!

Camille