Na op zoek te zijn geweest naar een kop koffie in het dorp Moddergat, wat overigens niet gelukt is, loop ik de waddendijk weer op om mijn pad, van Holwerd naar Lauwersoog, te vervolgen. Boven aangekomen kijk ik vertwijfeld om mij heen en vraag me af of ik een bepaalde route door de kwelders van de wadden kan lopen.

Ik zie op een bankje naast mij, bovenop de dijk, twee mensen zitten. Ze stellen zich voor als Hannie en Nico. Omdat voor mij de omgeving nieuw is vraag ik ze of zij bekend zijn met deze plek en of dat ik mijn wandeling naar Lauwersoog door de kwelders kan voortzetten. Ook zij kunnen het mij niet vertellen hoewel ze wel hier met enige regelmaat komen. Hij uit Apeldoorn en zij uit Tilburg.

Ondertussen zie ik een paar fietsers het beoogde pad op fietsen en ik neem mij voor om af te wachten welke kant ze op zullen gaan. Tegelijkertijd waren wij, Hannie, Nico en ik al in gesprek met elkaar geraakt en het ging al snel over ontspullen en genieten van wat er op je afkomt. De fietsers waren omgekeerd en kwamen dezelfde weg weer terug, mijn vraag over de route was dus nu beantwoord. Voor mij overigens geen reden om meteen door te wandelen. We hebben het nog over off-grid leven, wat een dochter van Hannie deed in Spanje, en allerlei andere onderwerpen gehad.

Bij het overhandigen van het speldje aan Hannie en een korte uitleg over ons project ’t Is Vanzelfsprekend blijkt er in Noorwegen een soortgelijk project te zijn dat “De Kletskop” heet: Bij het bestellen van een kop koffie bij sommige cafe’s kan je ervoor kiezen om het uit een speciale ‘Kletskop’ te drinken. Hiermee geef je aan andere bezoekers van het cafe aan dat je openstaat voor een praatje. Net als ons speldje.

Geen koffie voor mij deze keer maar wel weer een bijzonder leuke ontmoeting. We wensen elkaar nog een mooie dag en ik vervolg mijn wandeling over de dijk waar de schapen mij gezelschap houden.

Thijs