Ik wandel op 29 december van Den Helder naar het begin van de Afsluitdijk. In Den Oever aangekomen en met zicht op de Afsluitdijk kom ik een vrouw tegen met wie ik samen verder wandel. We raken met elkaar in gesprek. In eerste instantie gaat het gesprek over buiten zijn. In de ochtend had ze getwijfeld om naar buiten te gaan omdat het hard aan het regenen was maar uiteindelijk, toen het weer wat opklaarde, kon ze de behoefte niet langer onderdrukken en is ze toch een korte wandeling gaan maken.

Vaak wandelt ze met haar vriendin waarbij het gesprek dat ze dan heeft soms vermoeiender is dan het wandelen zelf. Ik excuseer me voor het feit dat ik een praatje met haar ben aangegaan. Ik ga ervan uit dat dit meteen het einde van het gesprek is …  maar dat is het niet.

Zij vertelt mij dat ze het juist leuk vindt om een gesprek te hebben met een onbekende en vroeg zich af wat mij, nadat ik haar verteld had waar ik vandaan kwam, in Den Oever bracht, haar woonplaats. Ik vertel haar over mijn doel om de gehele kustlijn van Nederland af te lopen en dat deze etappe de laatste is om Noord-Holland te kunnen afvinken. De afstand die ik had afgelegd die dag verbaast haar. Ze vraagt of ik zo sportief ben. Al snel hebben we het over mijn desinteresse en haar interesse in sport. Zij is altijd erg sportief geweest. Tegenwoordig hield ze het voornamelijk bij een dagelijkse wandeling.

Bij de kop van de Afsluitdijk nemen we afscheid. Op de hoek van een kruising graaf ik nog even in mijn tas om haar een herinnering mee te geven aan deze bijzondere ontmoeting. Een dreigende lucht ligt ons op te wachten en het duurt niet lang voordat het met bakken uit de hemel komt.

De laatste tweehonderd meter naar het busstation leg ik dan ook in een hoosbui af. Ik hoop dat zij droog thuis is aangekomen. En dat ze net als ik een mooie herinnering heeft overgehouden aan deze fijne ontmoeting.

Thijs