Hoeveel handschoenen en blikjes?

Zo wordt ik begroet bij mijn fietsenmaker waar ik de afgelopen tijd veel ben geweest omdat mijn fiets, van meer dan twintig jaar oud, langzaam uiteen lijkt te vallen. De twee mannen van Solo Bike doelen met deze begroeting op wat ik nu weer van de straat heb geraapt.

Dit keer hebben we i.p.v. een vluchtig praatje een wat langer gesprek met elkaar waarbij we het vooral over werk hebben en wat het met je kan doen als je het niet meer naar je zin hebt in je huidige functie. Zo heeft de eigenaar van de zaak enige tijd geleden zijn goed betaalde baan in de ICT opgegeven omdat het al zijn energie kostte en hij elke dag doodvermoeid en ontevreden thuis kwam. Dit was voor hem uiteindelijk de reden om te stoppen en iets te gaan doen wat hem wel energie gaf namelijk een eigen fietsenwinkel beginnen.

“Vroeger kwam ik met schone handen thuis en met een zwart humeur, nu kom ik met zwarte handen thuis en een schoon humeur”

Zo omschreef hij in één zin de reden waarom iedereen het ook op hun werk naar zijn zin zou moeten hebben.

Het speldje werd met grote belangstelling en interesse ontvangen en we zullen elkaar weer spoedig zien (zij verzamelen voor mij binnenbanden voor een project van mijn dochter).

Thijs