Stiekem

ontmoeting met een onbekende

‘Mag ik even stiekem kijken?’. Ik heb net mijn eerste tekening gemaakt in wat ik gekscherend ‘Atelier Coffee Company’ noem. Ik zit er dagelijks en dus niet alleen voor koffie. Margareta (zo stelt ze zich later voor) heeft me al vaker zien tekenen daar. ‘Je gaat net als wij graag aan het uiteinde van de lange tafel zitten’, vervolgt ze. Margareta is samen met partner Kees naar het Javaplein gekomen. Ik heb ze daar ook al vaker gezien. En nu raken we in gesprek.

Kees en Margareta zijn nog niet zolang samen, maar ook geen 20 meer. ‘We verschillen enorm van elkaar en toch passen we zo goed bij elkaar’, legt Margareta uit. Kees beaamt het. Hij is wiskundige (‘statisticus’) en werkt bij het KNMI. ‘Ik ben gespecialiseerd in de statistieken van extreme klimaatsomstandigheden’, zegt Kees. Margareta werkt graag met Tarot en weet veel over genezende energieën. Ze helpt mensen graag inzicht krijgen in hoe blokkades in hun leven op te heffen. Het is een warm stel.

Ik vertel over mijn werk (in de kunst en onderwijs). We ontmoeten elkaar echt waar het gaat om ‘kinderen de ruimte geven te zien wie ze zijn’. Kees en Margareta voelen bijna als zielsverwanten. Daar hoort een speldje bij. Kees maakt hem meteen vast aan zijn polsbandje.

We gaan elkaar vast vaker zien maar nu ook vaker spreken.

Camille

– reactie –

Zo bijzonder

De kunstenaar die vaak net als wij aan de grote tafel van de CC zit, en ogenschijnlijk volledig in zijn eigen wereld opgaat. We raakten ineens in gesprek. Het ging al snel over veel meer dan de tekeningen in het kleine boekje. Over leren kijken naar wat er is, kijken naar wat je hebt gemaakt en wat je er mee kunt, voordat je weer naar iets nieuws op zoek gaat. En over contact maken, wat niet meer voor iedereen vanzelfsprekend lijkt te zijn. Bedankt Camille!

Margaretha en Cees