Op de dijk langs het ‘B.L. Tijdenskanaal’ of ook wel het ‘Verenigd Kanaal’ genoemd kom ik Jan tegen. Ik ben dan vlak bij het beginpunt van mijn geplande wandeling (Etappe 1 van ‘De Grenslijn’) die begint waar ik ‘De Ku(n)stlijn’ heb afgesloten; Nieuwe Statenzijl.

Het is ongeveer elf uur in de ochtend en ik ben bijna bij mijn tweede kop koffie van de dag die toch nog even op zich laat wachten door mijn ontmoeting met Jan.

Jan is samen met zijn partner en hond is hij net begonnen aan een wandeling in het gebied waarin hij is opgegroeid. Ik vraag hem naar een mogelijke route naar de Spuisluis, ook wel ‘Zijl” genoemd. Ik hoor dat ik het verharde fietspad zal moeten blijven volgen. Dan nemen we even de tijd voor elkaar en praten wat over het landschap. Jan vertelt mij iets over zijn betrokkenheid bij deze plek:

Na te zijn jeugd hier te hebben doorgebracht ging hij studeren in Groningen om daarna als ambtenaar, toezichthouder, terug te keren. Als toezichthouder over het meest noordelijke gebied van Nederland maakte hij zich sterk voor het behoud van dit bijzondere landschap, dat hij samen met de bewoners probeerde te waarborgen. Een link met Ben Koks, zie een eerder verhaal, was te verwachten aangezien beide mannen zich hebben ingezet, en nog steeds inzetten, voor het behoud van het Groningse landschap en zijn bijzondere flora en fauna.

Een speerpunt  van Jan is om de zichtlijnen weer terug te laten komen in het landschap, zodat je, zoals in vervlogen tijden, van dorp naar dorp zou kunnen kijken met als herkenningspunten de kerktorens die boven de bebouwing uitsteken.

We hebben het nog even over mogelijke routes die ik zou kunnen volgen om via een ander weg terug te kunnen keren naar Bad Nieuweschans waar ik een uurtje gelden uit de trein ben gestapt. Via Duitsland is het goed te doen en zo goed als niet ‘om’.

Het is tijd voor hem om naar zijn partner te gaan die 50 meter verderop in het gras is gaan zitten. Voor mij de kans om mijn tweede kop koffie te gaan nuttigen bij het koffie stalletje bij de spuisluis. Voordat we beiden onze eigen weg vervolgen geven we elkaar nog een hand en geef ik hem een speldje.

Ik vervolg mijn weg, de koffie wacht 🙂

Thijs